Alkame b. Mersed rahimehullah dedi ki: “İnsanlar içinde hüznü Hasen el-Basrî'den daha fazla kimse görmedik. Biz onu sanki yeni bir musibet içindeymiş gibi görürdük. (Hasen el-Basrî) Şöyle dedi:
“Biz gülüyoruz, lakin belki de Allah bizim amellerimize muttali olup: “Sizden hiç bir şey kabul etmiyorum” diyor olabilir. Yazık sana ey Âdemoğlu! Senin Allah ile harp etmeye gücün yeter mi? Kim Allah’a isyan ederse O’na harp açmış olur. Ben Bedir ashabından yetmiş kişiye yetiştim. Çoğunun elbiseleri yünden idi. Şayet siz onları görseydiniz
“Mecnunlar (cinliler/deliler) derdiniz. Şayet onlar sizin hayırlılarınızı görselerdi elbette:
“Bunlar nasipsiz kimseler” derlerdi. Şayet sizin şerlilerinizi görselerdi:
“Bunlar hesap gününe iman etmiyorlar” derlerdi. Ben dünyanın kendilerine ayakları altındaki topraktan daha değersiz geldiği kimseleri gördüm. Onlardan biri yanında o günlük yiyeceği dışında bir şey bulunmadan akşamlıyor ve:
“Bunun hepsini karnıma doldurmayacağım, bilakis bir kısmını Allah Azze ve Celle için ayıracağım” diyor, kendisi sadaka verilmeye daha muhtaç olduğu halde onu sadaka veriyordu.”
Sahih maktu. Ebû Nuaym Hilye (2/134)
